Marketingmensen hebben iets met taal: ze zijn supergoed in het bedenken van dingen die eigenlijk niets betekenen (zoals heilzame provitamine-saccharide-peptide-complexen in shampoo of plantenvoeding), maar ook in het onderlinge taalgebruik worden prachtige termen gebruikt.
Uit mijn cursus NIMA A herinner ik me “cognitieve dissonatie” – dat is het twijfelgevoel dat mensen hebben na een aankoop (heb ik wel het goede gekocht?).
Uit een mooi artikel op de site van Sprout het volgende:
“Bedrijven denken over het algemeen heel lang na over wat zij willen vertellen en maar heel weinig over wat de klanten willen hóren. Wat vindt de doelgroep interessant? Hoe vertel ik dit verhaal zodanig, dat mensen het willen horen en het liefst zelfs doorvertellen? Hoe krijgt mijn verhaal doorvertelpotentie? Slaag je daarin, dan benut je de communicatiekracht van de mensen zelf.”
Heerlijk….
Doorvertelpotentie