In tijden van knetterhete plakzomers geven we Mediterrane burgers gelijk met het houden van een siësta. Als het voor hen werkt dan werkt het vast ook voor… koeien. Dacht men. ’s Morgens en ’s middags even de wei in en daartussen op stal.
Wat blijkt, ook als het niet warm weer is helpt dit de koeien gelukkig te houden, meer eiwit en minder vet in de melk te krijgen en de milieueffecten op de bodem zijn beter.
Geen idee hoe dat kan, maar iedereen is blij met
Siësta-beweiding
Als je niet een sterk milieubewustzijn hebt tel je niet meer mee. Dus ga je je tuin niet besproeien met kostbaar drinkwater waarvoor men in Afrika een moord zou plegen!
Maar… als nou je plantjes dreigen te bezwijken en je ook begaan bent met hun leven… wat dan???
Dan pak je heeeel stilletjes de tuinslang en onderdruk je
Sproeischaamte
Mijn bank heeft een nieuw en briljant public relations begrip: spaarverslimmers.
Ze noemden het in een email waarin een (nog) verdere renteverlaging werd aangekondigd – tot een nog kleinere fractie boven nul komma nul. Slecht nieuws dus voor mij, maar door een mooie klikbare knop met Spaarverslimmers lijkt het alsof er mogelijkheden zijn om toch weer blij te worden.
De ervaring heeft geleerd dat alternatieven anderen meer opleveren dan mezelf, maar de emotionele kant is geneigd om toch door te klikken en de uitgestoken hand van de bank te accepteren… zal ik het doen???
Nou… ze mogen ze op een niet nader te noemen spreekwoordelijk plekje stoppen, die
Spaarverslimmers
Lekker zo’n Nederlands woord met een zuidelijk sausje. Bijna een lekker sausje, maar het komt niet van macaroni.
Het komt van de opkomst van Emmanuel Macron die niet alleen de Franse presidentverkiezingen won en vol op stoom is voor een monsteroverwinning in de parlementsverkiezingen – maar er vooral in slaagt Fransen van links tot rechts te binden in iets dat inspireert en hoop geeft.
De geschiedenis gaat ons nog veel leren over deze
Macronisatie
Van alle zintuigen is geur de minst geëxploiteerde, ondanks de forse cosmetica-industrie die bijna net zoveel doet om geuren te onderdrukken als om ze te maskeren of te vervangen. Ruimte voor iets nieuws dus!
En ja hoor: de eerste figuur is gesignaleerd die de ambiance op feesten en bijeenkomsten opluistert met toepasselijke geurenpaletten. We gaan ‘m vast veel vaker besnuffelen, die
Aromajockey
Het gras dat bij de buren altijd groener is was echt gras. Tegenwoordig heb je ook kunstgras. Dat is niet alleen een hele kunst om te maken, het is ook een kunst om op te spelen. Vooral uitglijden gaat moeilijk. Dat lijkt positief, maar sporters willen juist graag uitglijders kunnen maken.
Om dat te verbeteren zitten er bolletjes in. Niet van die harde die pijn doen, maar van rubber. Sommige fabrikanten hebben die bolletjes gemaakt van oude autobanden waar stoffen inzitten die fijn zijn om mee op asfalt te rijden maar niet zo fijn zijn om met je korte broekje overheen te glieren.
Daarom zijn nu sporters opgestaan die voorlopig hun gevoelige delen niet meer willen blootstellen aan zo’n moderne mat. Dat zijn
Kunstgrasweigeraars
Digitale inlichtingendiensten hebben het niet makkelijk: iets gericht onderzoeken zal nog wel lukken maar wat doe je met iets wat je niet ziet? Waarvan je baas later zal zeggen: “heb je dat niet gezien dan?”
Na lang nadenken hebben ze een voorbeeld uit de visserij nagemaakt: daar wordt met grote gewichten de hele zeebodem ondersteboven geploegd en alle beestjes die daar van schrikken verdwijnen in een groot net. Boven water worden de lekkere vissen meegenomen en wat er van de anderen over is plenst weer overboord.
Toch blijkt dat niet zo makkelijk te zijn: je kan wel een miljard informatiepakketjes per seconde opvissen maar wat doe je er dan mee? Tegen de tijd dat dat je snapt waar het over gaat is de conversatie al weer over.
En de lekkerste pakketjes zijn een soort schelpdieren: als je ze gevangen hebt moet je ze ook nog openbreken. Nog erger voor de digitale speurneuzen is dat sommige diensten alle berichten stevig inpakken. Dan kun je na een week lang digitaal wrikken lezen dat de rookworst van de Hema zo lekker was. Lekker dan.
Is het daarom zo moeilijk om personeel te werven voor
Sleepnetspionage
Hoe krijg je in vredesnaam een enorme zak geld voor armoedebestrijding leeg?
In Amsterdam hebben ze de oplossing: kansarme mensen meer met anderen laten communiceren en ondertussen leren omgaan met succes en teleurstellingen. Bijvoorbeeld door ze spelletjesavonden te laten organiseren. Tot wel 2000 euro per avond mag opgemaakt worden dankzij een
Ganzenbordsubsidie
De voedingsindustrie heeft ontdekt dat allerlei artikelen beter verkopen als er zoetigheid in zit. In zoete producten kan nog veel meer suiker, in niet zo zoete kan best wel een flinke scheut bij en zelfs in hartige producten als chips en pindakaas doet een suikertje wonderen voor de verkoop.
Allerlei caloriegoeroes voeren campagne tegen die suiker maar consumenten moeten niet veel van het gezeur hebben, die snappen het best wel. De antizoeters gooien het nu over een andere boeg door juist die onverwacht gezoete hartigheden te benoemen. Waarvan we allemaal al weten dat ze nokvol vetten en zouten zitten. Opzouten met die
Sluipsuikers
Het EK voetbal kijken op een Nederlandse zender is vaak wat zakelijk of saai, maar de Belgen presenteren het spel een stuk smakelijker. De commentator op één wist ook mijn vocabulaire bij te werken tijdens een fysieke actie die nèt niet erg genoeg was voor een gele kaart maar nèt wel genoeg was om de aanvaller naast te laten schieten. Dat is dan een
Fantoomtackle
Een smartphonelekker is niet lekker. Dat is zeker, maar wat is ‘ie wel?
Lekken is een synoniem voor informatie verspreiden en in dit geval gaat het over telefoons – meestal types die nog geheim zijn maar waar de lekker lekker al wat van weet.
Dat is lekker een
Smartphonelekker
In de krant stond een foto van een stil Amsterdam met weinig mensen en… één bootje in de gracht volgeladen met mensen in oranje outfit. Het was deze oranjevierders ontgaan dat sinds enige tijd geen Koninginnedag meer gevierd wordt op 30 april. Het levert veel vervangende schaamte op plus een nieuw woord:
Vergistoerist
Dit keer een totaal onbekend woord. Het stond in een bericht over jagers die voor de rechter moesten komen. Niet om wat ze doodgeschoten hebben – het ging om ganzen die van de overheid gewoon dood mogen in de winter – maar omdat ze ganzen gelokt hebben met… een fluit.
Fluiten naar ganzen is blijkbaar verboden en besmet. Tenminste als je ze vervolgens dood maakt. Ze alleen lokken om lekker samen een potje te gakken mag misschien wel.
De volgende keer de geweren maar thuislaten dus, ter voorkoming van
Fluitsmet
Met volle overgave omarmen we het Internet of Things, ook wel IoT. Nooit zijn we meer te laat voor iets, nooit woekert meer een ziekte in ons lichaam zonder een arts te alarmeren, nooit meer zinkt een schip zonder de werf gewaarschuwd te hebben, nooit meer grijpen we mis in de koelkast en we komen nooit meer thuis in een koud huis.
Dat kan omdat overal sensors in zitten die continue gegevens doorsturen. Niet overal? Nog niet maar dat veranderd snel, vooral nu ze niet meer aan ons huisnetwerk hoeven te “hangen”.
Net zo makkelijk als smartfoons volgepropt worden met apps zo blij zijn we met toegevoegde diensten van leveranciers die precies weten wat we doen. Welkom in de
Sensorsamenleving
Tijdens zijn DWDD college over zwarte gaten legt professor Robbert Dijkgraaf uit hoe het is om in zo’n zwarte kuil te verdwijnen. Het ding trekt zo hard aan één van je kanten dat je een steeds langer wordend draadje gaat worden. Dat nu is
Spaghettificatie
Hackersgroup Anonymous, de onwaarschijnlijke bondgenoot van Westerse regeringen in de strijd tegen IS, heeft een nieuw wapen in de strijd geworpen: communicatie verstoren met een onschuldig liedje van Rick Astley:
Het sturen van de muziekvideo van Never Gonna Give You Up naar iemand die dat niet verwacht staat op internet ook wel bekend als ‘rickrollen’.
Ik zie het wel gebeuren: allemaal jihadi’s die huilend hun wapentuig komen inleveren om niet meer blootgesteld te worden aan dat
Rickrollen
Autofabrikanten mochten zichzelf rapportcijfers geven over de kwaliteiten van hun producten. Dat sommige cijfertjes niet helemaal klopten komt nu langzaam aan het licht. De leveranciers worden inmiddels gebrandmerkt als leugenaars.
Tot nu komen politici er mee weg. Toch hebben zij de idiote regeltjes bedacht waar fabrikanten hun producten omheen programmeerden. Zij bedachten dat verbruik ineens in gram per kilometer gemeten moest worden in plaats van kilometers per liter. En vervolgens allemaal zotte wetjes en belastingregeltjes. Nieuwe waarden, nieuwe cijfertjes, nieuwe spreadsheets en nieuwe raderen voor ogen van de consument. Die net zo schuldig is, want wie rijdt er nou 1 op 60 met z’n zware Duitse of Zweedse tank?
Er komt een tijd dat historici en kinderen lachen om de politieke blunders rond
Leugendiesel
IT-ers kijken er niet van op, maar de rest van de maatschappij blijkbaar wel: je kunt computerprogramma’s schrijven die de resultaten uitpoepen die je wilt. Dat gebeurt op een onvoorstelbare schaal, maar als een Duitse autofabrikant dat doet in Amerika dan gaat ‘ie aan de schandpaal.
Een leuk gevolg is wel dat het eenvoudiger wordt om naïve technofielen wat onzekerder te maken. En dat het woord van het jaar 2015 al maanden voor de eindstemming bekend is:
Sjoemelsoftware